PSC Open Huis coördinator Eric Joris aan het woord:

“Sinds enige tijd hebben we het project ‘Senioren Thuis’ in Borgerhout overgenomen. Het gaat om een cohousing voor senioren in armoede met een eerste zorgnood die niet meer alleen thuis kunnen wonen, maar mits mits ze zorg dragen voor elkaar en met hulp van vrijwilligers lukt dit wel. Als PSC Open Huis willen we dit opschalen en ik schreef een project voor de Provincie Antwerpen. En kijk, het is goedgekeurd voor de volledige gevraagde €287.000! Hiermee gaan we de komende drie jaar trachten vier nieuwe cohousing projecten op te zetten in de provincie. Project start op 1 januari. Het zal een serieuze uitdaging zijn om geschikte panden te vinden, maar ik heb er alvast zin in.”

 

Ontwikkeling in het PSC in een notendop is dit.
Waarover gaat het?

In de Algemene Vergadering in april heeft u het al kunnen horen: we zijn als PSC weer zichtbaar aan het groeien. Als kleine dappere vzw met amper vijf betaalde medewerkers en een stadspredikant, verdeeld over vier deelwerkingen, met inzet van tientallen vrijwilligers en een visionair bestuur, zijn we altijd kanarie in de mijn, luis in de pels en witte raaf in het veld geweest en gebleven en daarin gerespecteerd in de sociale sector, bij beleidsmakers en bij vele mensen die ons meemaken. En dan krijg je soms dingen voor elkaar.

Erics blijde bericht geeft aan dat we met ons doorgedreven en gewaagde zoeken naar aansprekende oplossingen voor betaalbare en menswaardige huisvesting voor mensen in de knel (in armoede, op leeftijd of jong, op de vlucht, ontheemd) ook zijn opgemerkt door de Provincie Antwerpen. Huisvesting is meer dan een hoop stenen, het gaat over mogen thuiskomen. Daar is ook de Provincie zich van bewust.
Sinds een paar maanden maak ik (Petra) deel uit van het Lerend Netwerk Wonen van de Provincie, waar allerlei actoren samenzitten die zich met wonen voor vluchtelingen en mensen in armoede bezig houden. Ons doel is om signalen door te geven aan het beleid om gegronde verbeteringen en initiatieven te organiseren. Stad en Provincie beseffen dat op de domeinen huisvesting, vergrijzing en eenzaamheid dé grote uitdagingen liggen in onze samenleving en regio en zijn dus zeer geïnteresseerd in betaalbare en begeleide cohousing voor senioren. Hun interesse en onze inzet hebben elkaar gevonden in deze prachtige subsidiesteun. Beleidsmakers merken ons op en stellen vertrouwen in ons.

Dit ook dankzij ons Dossier Eenzaamheid, dat is opgebouwd uit twee jaar lang diepgaande gesprekken binnen Open Huis met mensen met armoede-ervaring, en waarmee Open Huis nu volop “de boer op gaat” met vormingen op allerlei niveaus. We worden gevonden en aanzien als “experts eenzaamheid in armoedesituaties”. En dus ook als zoekers van oplossingen waar mensen zelf hun zeg in hebben: wat is gewenst, gepast, wat werkt? Zo verzorgden we als Open Huis eind juni het hoofdprogramma in het halfjaarlijkse armoedeoverleg: rond het thema eenzaamheid en armoede. Dit armoedeoverleg bestaat uit stedelijke beleidsmakers, directies van sociale instellingen en medewerkers en ervaringsdeskundigen van verenigingen waar armen het woord nemen. Als stadspredikant mocht ik op het podium expliciet vertellen wat presentiewerk inhoudt en waarom net ook een stadspredikant een meerwaarde kan betekenen in dit alles. Mooie ontwikkelingen toch?

Het grijpt allemaal in elkaar. Woonproblemen, armoede en eenzaamheid aan de ene kant, betaalbare degelijke huisvesting en verbinding en zinvolheid aan de andere kant. De mens is een relationeel wezen en voelt zich maar waardevol in betekenisvolle verbinding met anderen. Dat mensbeeld krijgen we ook mee in ons geloof.
En exact dat is ook wat ons richting geeft in onze droom voor ons nieuwe pand aan de Blindenstraat, dankzij de overheveling van het Werk der Daklozen in het PSC. Nog zo’n gigantische daad van vertrouwen in ons. Dit is werkelijk een groot project waar we een paar jaar voorbereiding voor gaan nodig hebben: renovatie, maar vooral zorgvuldige zinvolle invulling. Ook hier gaat het om mensen ruimte en steun bieden tot samenleven, juist zij die het vaakst eenzaam zijn (senioren, studenten). Voor het zover is kijken we wat we nu al tijdelijk met die ruimte kunnen doen voor mensen die het hardst in de knel zitten.

En dan is er natuurlijk de Woonterp.
Nu onze mensen er een jaar wonen (de Oekraïense gezinnen) of een half jaar (het Syrische gezin dat in de vorige Band-editie het woord nam), is er ruimte zowel voor inburgering als verwerking, en beide gaan niet vanzelf. We zoeken nog altijd vrijwilligers die hen hierin willen bijstaan, met bezoek, eenvoudige hulp, gezelschap, samen iets fijns doen, eventueel met de kinderen (leeftijd 12 tot jongvolwassen).

En de Jongeren in onze Jongerenwerking?
Zij hebben een actieve zomer achter de rug, met jobjes, monitorscursussen, evenementbegeleidingen, toffe activiteiten en natuurlijk hun zomerkamp, mede gesteund door u! (via het Valentijnsdiner in februari)

Ook onder deze alleenstaande gevluchte jongvolwassenen leeft veel acute nood aan huisvesting. Er zijn sofaslapers (bij vrienden, maar dat blijft niet duren) en werkelijk straatbewoners bij – zeer kwetsbaar natuurlijk. Maar ook gezinshereniging brengt woonproblemen met zich mee.
Ik krijg nog altijd veel vragen in mijn mailbox: alstublieft, help ons zoeken, hebben jullie nog iets vrij? Mocht u zelf nog een kamer over hebben en via Melding Tijdelijk Wonen ( www.woninggezocht.be/wat-we-doen/melding/ ) vluchteling(en) gastvrijheid willen bieden: weet dat u mogelijk engelen herbergt.

En vergeet de herbergzaamheid niet,
want daardoor hebben sommigen zonder het te weten engelen geherbergd.
(Hebreeën 13:2, vertaling NBG51)

Hierin staan we samen in de storm. Warme groet, ook namens het PSC,

ds. Petra Schipper